Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Na początku lat 90. Tom DeLonge pojawił się pijany na jednym ze swoich licealnych meczów koszykówki w Poway High poza San Diego.
Został wydalony i zmuszony do uczęszczania do innej szkoły, w której grał w Bitwę Zespołów.
Podczas imprezy poznał Scotta Raynora. Kiedy wkrótce potem spotkali Marka Hoppusa, założyli zespół o nazwie Blink i przypieczętowali swój los.
Legenda mówi, że koledzy z zespołu wymyślili „Blink-182”, ponieważ Al Pacino wypowiada pewne czteroliterowe słowo 182 razy w filmie Scarface, ale w rzeczywistości pochodzi ono ze sporu prawnego. Kiedy się założyli, irlandzki zespół również występował pod nazwą Blink, więc zmienili nazwę, aby uniknąć pozwu.
Trio zaczęło puszczać muzykę punkową w całej południowej Kalifornii. Zagrali setki koncertów, nagrali kilka hitów i zaczęli zdobywać fanów. Po tym, jak w 1998 roku grupa zastąpiła Raynora Travisem Barkerem, zespół uciekł.
Wydanie Enema of the State w 1999 roku umocniło ich los. Na płycie znalazły się m.in. utwory „All the Small Things”, a brzmienie, które osiągnęli, określiłoby muzykę punkową i wczesne lata całego pokolenia millenialsów.
Ludzie najczęściej dostają tatuaże Blink-182 z jednego powodu: są całkowicie odlotowi. Ich muzyka zawierała moment w amerykańskiej kulturze młodzieżowej, a kiedy jesteśmy starzy, słabi i sikamy do plastikowych toreb, nadal będziemy śpiewać „Powiedz, że tak nie jest, nie pójdę, wyłącz światła, zabierz mnie do domu”.
